Σαν την καλαμιά που την ξεριζώνει
άγριος βοριάς και την εματώνει
έγιν’ η ζωή τώρα που `χεις φύγει
τόση έρημια Θεέ μου με τυλίγει

Μα δεν μπορεί μα δεν μπορεί θα συνηθίσω
θα βγει ο ήλιος που το χιόνι λιώνει
μα πριν χαθείς θέλω μια χάρη να ζητήσω
μη μου σκαλίζεις την πληγή ματώνει

Σαν την καλαμιά

Σαν την καλαμιά έμεινα μονάχη
για να μην χαθώ τώρα δίνω μάχη
Ψέμα η ζωή και ο κόσμος ψεύτης
ράγισες καρδιά όπως ο καθρέφτης

Μα δεν μπορεί μα δεν μπορεί θα συνηθίσω
θα βγει ο ήλιος που το χιόνι λιώνει
μα πριν χαθείς θέλω μια χάρη να ζητήσω
μη μου σκαλίζεις την πληγή ματώνει

Σαν την καλαμιά