Όπως διαβάζεις ένα γράμμα
που δεν το γράψανε για σένα
έτσι αδιάφορο σ’ αφήνουν
τα λόγια μου τα πικραμένα

Όπως κρατάς ένα παιχνίδι
που το `καναν χίλια κομμάτια
έτσι αδιάφορο σ’ αφήνουν
τα δακρυσμένα μου τα μάτια

Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
αυτό το άψυχο το πλάσμα ν’ αγαπάω
Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
για μια καρδιά που δε χτυπάει να πονάω

Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
έτσι να λάθεψα λοιπόν

Όπως τα όνειρα που βλέπεις
τις νύχτες και δε σε τρομάζουν
έτσι αδιάφορο σ’ αφήνουν
τα χείλη μου που σε φωνάζουν

Όπως πετάς ένα λουλούδι
που ξέχασες να το ποτήσεις
έτσι αδιάφορο σ’ αφήνουν
όλες μας τώρα οι αναμνήσεις

Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
αυτό το άψυχο το πλάσμα ν’ αγαπάω
Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
για μια καρδιά που δε χτυπάει να πονάω

Θεέ μου δεν είναι δυνατόν
έτσι να λάθεψα λοιπόν