Για μερικά επαγγέλματα θέλω να σας μιλήσω
Πιστεύω να τα κρίνετε, όσα κι αν σας ξηγήσω.
Μπακάλης είν’ ακάθαρτος, μανάβης σεβνταλής
Χασάπης είναι κουβαρντάς, ψαράς μα μερακλής.

Αυτοί οι γαλατάδες είναι και νερουλάδες
Βαφτίζουνε το γάλα και παίρνουνε παράδες.
Αν πεις για καρβουνιάρη, κουμπάρος είν’ ακόμα
Θα σου τη φτιάξει μια μορτιά, στον πάτο όλο χώμα.

Και σε ταβέρνα όποιος πάει, κρασί και για τηγάνι
Κι όταν σε βλέπουν πως μεθάς, σου βάζουνε βιδάνι.
Μέσα στη μπύρα όποιος πάει, γλέντι για να σπάσει
Έχει γκαρσόνι που κοιτά στο μπλοκ να του τη σκάσει.

Αυτοί οι τσαγκαράδες που στέκουνε παιδιά
Κι αν δεν πάρουν μπροστάντζα δεν πιάνουνε δουλειά.
Κι όταν καθίσουν στο κρασί, συνέχεια το πίνουν
Τότε μόνο σηκώνονται, δίχως ψιλή σαν μείνουν.

Να δείτε στα κουρεία, που παν’ τα κοριτσάκια
Οντουλασιόν να κάνουν τα `μορφα τους μαλλάκια.
Είδα μπαρμπέρη μερακλή συζήτηση ν’ αρχίζει
Σιγά σιγά το χέρι του στο μάγουλο ν’ αγγίζει.

Να ρίξετε και μια ματιά και στους φραγκοραφτάδες
Μα πως κρυφοκοιτάζουνε κορίτσια με καλφάδες.
Αν πεις για οργανοπαίκτες, που παίζουν τραγουδάκια
Κι όταν δεν πέφτουν τα λεφτά, σαν κάνουνε κολπάκια.