Ποια είν’ η μάνα που πονά
κι αναστενάζουν τα βουνά,
είναι η μάνα του μετανάστη
που κλαίει πάλι σήμερα
και σαν φωτιά τα δάκρυά της
λυγίζουνε τα σίδερα.

Μήπως φταίει η κοινωνία,
πέστε μου ποιος φταίει, ποιος,
φταίει η φτώχεια, φταίει η μοίρα
ή ο κόσμος ο κακός,
που `φυγαν παιδιά χιλιάδες
και πονάνε οι μανάδες.

Σαν τη φωλιά χωρίς πουλιά
της μάνας μοιάζει η αγκαλιά,
χωριά και πόλεις έχουν ρημάξει,
χιλιάδες σπίτια κλείσανε,
στην Γερμανία, στην Αυστραλία
τα νιάτα μας σκορπίσανε.

Μήπως φταίει η κοινωνία,
πέστε μου ποιος φταίει, ποιος,
φταίει η φτώχεια, φταίει η μοίρα
ή ο κόσμος ο κακός,
που `φυγαν παιδιά χιλιάδες
και πονάνε οι μανάδες.

Και μιας κοπέλας η καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά,
είναι η κοπέλα του μετανάστη,
αυτή που τον αγάπησε,
τώρα κλαμένη τον περιμένει,
τον όρκο της δεν πάτησε.