Σ’είδαν τα μου και σ’ είπανε
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κι έβρεχε όλη την δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε τη μέρα.

Κορίτσι πράμα κι είχες μάτια μου
στομώσει όλα τα γινάτια μου
κοίταζες κι έλαμπαν οι δρόμοι
λάμπαν εργάτες κι αστυνόμοι.

Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου
και τα τριμμένα παντελόνια μου
έπεφταν γύρω μου σαν λέπια
και μ’έντυνες αστροπελέκια.

Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου
μ’ όλο το άχτι του παράνομου
δίχως να σου τάξω γάμο
βιάστηκα λίγο να τον κάμω.

Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου
και τα τριμμένα παντελόνια μου
έπεφταν γύρω μου σαν λέπια
και μ’ έντυνες αστροπελέκια.

Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου
μ’ όλο το άχτι του παράνομου
δίχως να σου τάξω γάμο
βιάστηκα λίγο να τον κάμω.

Σ’ είδαν τα μάτια μου και σ’ είπανε
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κ’έβρεχε όλη την δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε τη μέρα.