Μεγάλωσα στους δρόμους της φωτιάς
μετρώντας της ζωής μου τ’ άδικα
ταυτότητα να ψάχνω μιας γενιάς
που ακούει ροκ μες στα σκυλάδικα

Με όνειρα χαμένα
κι ακίνδυνες ελπίδες
κομπιούτερ τηλεόραση
κι εφημερίδες

Ξένος μες στην ίδια μου την πόλη
ξένος μες στην ίδια μου ζωή
παίζω το παιχνίδι όπως όλοι
κι όλο μεγαλώνει η φυλακή

Βαρέθηκα να είμαι η αφορμή
που δίνει πάντα δικαιώματα
να ψάχνω της ζωής μου τα γιατί
στους άδειους δρόμους ξημερώματα

Σε τοίχους να διαβάζω
συνθήματα γραμμένα
τον κόσμο αυτό ποιος διάλεξε
για μένα

Ξένος μες στην ίδια μου την πόλη
ξένος μες στην ίδια μου ζωή
παίζω το παιχνίδι όπως όλοι
κι όλο μεγαλώνει η φυλακή