Δεν έφτασ’ ούτε απόψε το κουράγιο μου
δε βρήκε καταφύγιο να με κρύψει
και ήρθε σαν το τρένο καταπάνω μου
κι απόψε η μοναξιά να με τσακίσει

Δεν άντεξα κι απόψε και σε ζήτησα
ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω
συγγνώμη που μεσάνυχτα σε ξύπνησα
το ίδιο πράγμα πάλι να ρωτήσω

Πού είναι το κορίτσι που αγάπησα
και βλέπω μες στα μάτια σου μια ξένη
πού είναι η καρδιά που εγώ σου χάρισα
και συ μου δίνεις πίσω μια σπασμένη

Δεν άντεξα κι απόψε και γονάτισα
και χάιδεψα στο πάτωμα τη σκόνη
συγγνώμη που τον όρκο μου δεν κράτησα
και σε ρωτάω για μια φορά ακόμη

Πού είναι το κορίτσι που αγάπησα
και βλέπω μες στα μάτια σου μια ξένη
πού είναι η καρδιά που εγώ σου χάρισα
και συ μου δίνεις πίσω μια σπασμένη