Θα πηγαίνω συχνά και θα σε συναντώ
σε άγνωστες πόλεις με βήμα κρυφό
όπως τότε που βγήκα ένα βράδυ υγρό
και σ’ αναζητούσα κορμί μου ζεστό

Σε θυμάμαι να μπαίνεις στο μπαρ το μικρό
στην άκρη του δρόμου με μαύρο παλτό
και εγώ να σου τάζω το σώμα μου αυτό
απόψε μαζί σου θα το μοιραστώ

Μα ακόμα δε μου συγχώρεσα
πως ακόνισα τη λάμα αυτή
που τόσο βαθιά μας χαράζει
φιλί να στάζει και φως πορφυρό...

Θα πηγαίνω συχνά και θα σε συναντώ
στο σπίτι εκείνο στο δωμάτιο αυτό
που έγειρες πάνω μου κι είπες μα εγώ
χωρίς να σε ξέρω γιατί σ’ αγαπώ...;

Σε θυμάμαι να στέκεις στην πύλη μπροστά
του Αγίου Στεφάνου μια μέρα μετά
και εγώ να `χω ακόμα στα χείλη απαλά
τη γεύση σου εκείνη κορμιού που διψά

Μα ακόμα δε μου συγχώρεσα
πως ακόνισα τη λάμα αυτή
που τόσο βαθιά μας χαράζει
φιλί να στάζει και φως πορφυρό...