Δάχτυλα με δάχτυλα και σώμα με το σώμα,
στο σκοτάδι της ζωής, της ηδονής το χρώμα,
σώμα με το σώμα σου και χείλη με τα χείλη,
κόκκινη λαβωματιά στη γλύκα του Απρίλη.

Πες μου ζωή, ποια πόρτα μαγική
η αγάπη περνάει για να μπει μες στη καρδιά μου;
πες μου κι εγώ που κλαίω και γελώ
πόσα ακόμα παράπονα θα πω στον έρωτά μου;

Εύκολα ή δύσκολα μαθαίνεις την αγάπη,
την ψυχή, το σώμα σου και της ζωής το κάτι,
άγγελος με άνθρωπο, γυναίκα με τον άντρα
κι η καρδιά τρεμάμενη, μια πορφυρένια χάντρα.

Πες μου ζωή, ποια πόρτα μαγική
η αγάπη περνάει για να μπει μες στη καρδιά μου;
πες μου κι εγώ που κλαίω και γελώ
πόσα ακόμα παράπονα θα πω στον έρωτά μου;