Μέσα στη ζάλη τα προσχήματα πετάω,
σαν τη Σαλώμη το κεφάλι σου κρατώ,
γυμνός ο πόθος μου την ώρα που γελάω,
την αμαρτία μου την κάνεις πανικό.

Δώσε μου φωνή να κλάψω σήμερα,
στη ζωή μου βράδιασε νωρίς,
σαν Θεός τα βλέπω όλα εφήμερα,
στον παράδεισο δε θα με βρεις.

Στην ερημιά η μάνα κλαίει του Ιούδα,
στη φυλακή γελάει η μάνα του ληστή,
ψυχή, χορεύεις σαν αιχμάλωτη αρκούδα,
γιατί την κόλαση την βρήκαμε κλειστή.

Δώσε μου φωνή να κλάψω σήμερα,
στη ζωή μου βράδιασε νωρίς,
σαν Θεός τα βλέπω όλα εφήμερα,
στον παράδεισο δε θα με βρεις.