Άδειο το τρένο, άδειος κι απόψε ο σταθμός
Γλιστράνε οι ράγες, όμως φρενάρει ο καημός
Νύχτες θα μείνω εδώ στα ανοιχτά της βροχής
Μέχρι να φτάσει το τρένο, αυτό που θα ‘ρθεις

Φεύγουν οι μέρες, άδεια βαγόνια κι αυτές
Δύσβατοι δρόμοι που μοιάζουν με πόρτες κλειστές
Μέσα στην σιωπή μου βυθίζω την κάθε στιγμή
Σκέψεις και λόγια δεμένα με το ίδιο σχοινί

Που να είσαι τώρα εσύ, ψυχή μου
Σε ποιον αστερισμό
Σε πιο φεγγάρι να φτάσει η φωνή μου
Που να ‘ρθω να σε βρω

Άδειο το τρένο, κι ο κόσμος μου άδειος κι αυτός
Αλλάζει η νύχτα, μα δεν αλλάζει ο καιρός
Άτιμε χρόνε κρύψ’ το γυμνό σου σπαθί
Ότι μου παίρνεις για μένα δεν έχει χαθεί

Που να είσαι τώρα εσύ, ψυχή μου
Σε ποιον αστερισμό
Σε πιο φεγγάρι να φτάσει η φωνή μου
Που να ‘ρθω να σε βρω