Να αφήνεσαι στης θάλασσας το ρεύμα

Να λιμνάζεις κει που πρόσκαιρα αγάπησες

Ν’ αναλώνεσαι διαγνώνοντας χωρίς σκοπό

Περιπτώσεις αθεράπευτες

Να πληθαίνεις

Να προσμένεις τάχα μιαν άνοιξη

Με τη νωχέλεια ηλιόλουστης ημέρας

Μέρας που άξαφνα ναυάγησε

Μες τις κατάφωτες παραθαλάσσιες πόλεις

Να πληθαίνεις

Να’ σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος

Κρυμμένος μέσα σε χιλιές καρδιές

Να περάσεις στο αίμα αυτών που σ’ αγκαλιάσαν

Σ’ αγκαλιάσαν πρόσκαιρα

Να πληθαίνεις