Τ’ αυτοκίνητα που τρέχουν
την Ομόνοια διατρέχουν και ακούν
κάποια ανθρώπινα συντρίμια
κάποια ελληνικά αγρίμια να θρηνούν

Και πατώντας λίγο γκάζι
τ’ αυτοκίνητα με νάζι προσπερνούν
κάνοντας πως συζητάνε
το τιμόνι τους γυρνάνε να μη δουν

Πως τα φτιάχνουν τώρα Θεέ μου τ’ αυτοκίνητα
δίχως φρένο, μόνο γκάζι κι αεικίνητα
στολισμένα, γυαλισμένα κι ασυντήρητα
μόνο τρέχουν και δεν βλέπουν τ’ αυτοκίνητα

Τ’ αυτοκίνητα σβησμένα
σε μια μάντρα αραδιασμένα ξεψυχούν
αφημένα, σκουριασμένα
προσπαθούν απεγνωσμένα να σωθούν

Δίχως φρένο, δίχως γκάζι
δίχως το παλιό τους νάζι εκλιπαρούν
μην τυχόν από τους μόρτες
κι απ’ των μηχανών τους κόφτες διαλυθούν