Αγάπη μου γλυκιά, τη φτωχή μου καρδιά
μη μου τη μαραίνεις,
αγάπη μου γλυκιά, δε θ’ αντέξω άλλο πια
που μακριά μου φεύγεις.

Με δέρνουν χίλιοι πόνοι
μα όλους τους μερώνω,
έναν δεν αντέχω μόνο,
το δικό σου πόνο.

Αχ!, εσύ που μ’ αγαπούσες
κι ήμουνα η χαρά σου,
τώρα πώς βαστάει η καρδιά σου
και μου λες το "γεια σου",
αχ! και μου λες το "γεια σου".

Τώρα άλλο δε μου μένει
παρά να σε μισήσω,
μα πώς να λησμονήσω
που τόσο σ’ αγαπώ, αχ!

Με δέρνουν χίλιοι πόνοι
μα όλους τους μερώνω,
έναν δεν αντέχω μόνο,
τον δικό σου πόνο,
αχ!, το δικό σου πόνο.

Τώρα άλλο δε μου μένει
παρά να σε μισήσω,
μα πώς να λησμονήσω
που τόσο σ’ αγαπώ, αχ!

Εσύ που μ’ αγαπούσες
κι ήμουνα η χαρά σου,
τώρα πώς βαστάει η καρδιά σου
και μου λες το "γεια σου",
αχ! και μου λες το "γεια σου".