Άκουσε τα βήματα.
Γίναμε θύτες από θύματα.
Μέσα σ’ αυτό το χάλι γίναμε καρναβάλι.
Άγνωστοι απρόσωποι με τη συνείδηση διπρόσωποι.
Ζούμε σ’ ένα παλάτι.
Δίχως ψωμί κι αλάτι.

Πια ποτέ πια.
Μείνε κοντά.
Απόψε βγήκαμε όλοι βόλτα στη στεριά.
Με τα χέρια ψηλά.

Ήρθε ο καιρός.
Να μας βγάλει απ’ τη συνήθεια ο βυθός.
Πάνω σε κύματα.
Ακούω βήματα.

Με μάτια απροσπέλαστα αγκαλιαζόμαστε ανέραστα.
Γυρίζουμε σελίδα αλλάζουμε πατρίδα.
Μέτοχοι αμέτοχοι στο ίδιο έγκλημα συνένοχοι.
Αφήνουμε στο χρόνο κάθε χαρά και πόνο.

Πια ποτέ πια.
Μείνε κοντά.
Απόψε βγήκαμε όλοι βόλτα στη στεριά.
Με τα χέρια ψηλά.

Ήρθε ο καιρός.
Να μας βγάλει απ’ τη συνήθεια ο βυθός.
Πάνω σε κύματα.
Ακούω βήματα.

Άκουσε τα βήματα.
Γίναμε θύτες.
Σε μια εποχή.
Που όλα απλά θυμίζουν.
Κάτι παλιό τα ρούχα μας μυρίζουν.
Μείνε γυμνός.
Και πιάσε μου το χέρι.
Τώρα κανείς δεν ξέρει.
Τώρα κανείς δεν ξέρει