Δε χόρτασες ακόμα, δε χόρτασες ακόμα,
δε χόρτασες ακόμα, δουλειά, να με χτυπάς,
φαρμάκια κάθε μέρα, φαρμάκια κάθε μέρα,
φαρμάκια κάθε μέρα ζητάς να με κερνάς.

Απ’ τα πολλά χτυπήματα έχω αγανακτήσει
κι όμως δε θα βρεθεί κανείς για να με γονατίσει.

Δεν λείπουν από μένα, δεν λείπουν από μένα,
δεν λείπουν από μένα τα ντέρτια κι οι καημοί,
το "αχ!" δε μ’ έχει αφήσει, το "αχ!" δε μ’ έχει αφήσει,
το "αχ!" δε μ’ έχει αφήσει ήσυχο μια στιγμή.

Απ’ τα πολλά χτυπήματα έχω αγανακτήσει
κι όμως δε θα βρεθεί κανείς για να με γονατίσει.

Δουλειά, θα σε παλέψω, δουλειά, θα σε παλέψω,
δουλειά, θα σε παλέψω σκληρά μες στη ζωή
κι ελπίζω πως για μένα, κι ελπίζω πως για μένα,
κι ελπίζω πως για μένα θα φέξει ένα πρωί.

Απ’ τα πολλά χτυπήματα έχω αγανακτήσει
κι όμως δε θα βρεθεί κανείς για να με γονατίσει.