Απόψε που να γυρίζεις απόψε
στ’ αφτιά μου βουίζουν οι πόρτες
που κλείσαν, μα εγώ περιμένω.

Απόψε γυρνάω στα παλιά τα λημέρια
η μοίρα με φέρνει σ’ εσένα
βασίλισσα δίχως συμπόνια.

Το ξέρω, θα πεις πω τα `χω χάσει τελείως
δε γίνεται να επιμείνω
παρτίδα χαμένη, αυταπάτη.

Μα τρέχω ξοπίσω σου σαν το σκυλάκι
δεν πρόκειται κάτι ν’ αλλάξει
γι’ αυτό πριν χαθείς σου θυμίζω

Μη μου γυρίζεις την πλάτη σου, εγώ
για την πάρτη σου είμαι τρελός
και δεν έχω λιμάνι από σένα άλλο
να πλησιάσω, γι’ αυτό λέω
Μη με κρατάς σ’ αγωνία, μπορεί να με χάσεις
και θα είναι αμαρτία να φτάσω σε τέλμα
αφού ξέρω πως είμαστε ένα
πως θέλεις αλλιώς να σ’ το πω.

Απόψε και πάλι στη νύχτα σε ψάχνω
μα εσύ πουθενά κι εγώ ράκος
θα πιω, να μεθύσω τον πόνο.

Απόψε και πάλι θα φτιάξω ένα πλάνο
θα βρω μια στιγμή, ένα λάθος
θα γίνω εικόνα και λόγος.

Η αιτία να βάλεις τα γέλια, μαφία
σκληρά μου ξηγιέσαι, μα ξέρω
στο τέλος θα βγω κερδισμένος.