Έφτασα `δώ απ’ το χαμένο μονοπάτι να τα πιάσω όλα απ’ την αρχή
Ήρθα να φάμε μαζί ψωμί κι αλάτι να μην αφήσω ούτε μια στιγμή
Βγαίνω στο φως που με ξυπνά, με γλιτώνει και στον αέρα που με κρατάει ψηλά,
βγάζει φτερά και μας σηκώνει αυτή η μέρα κι ας μην πάει πουθενά.

Οι δυο μας είμαστε γλυκιά συμμορία σ’ αυτή τη πόλη τη τυφλή.
Ψάχνουμε νόημα και μια σημασία γιατί μονάχα οι τρελοί
φωνάζουν στη σιωπή.

Αυτή η ανάγκη που με πάει και με φέρνει είναι από μένα πολύ πιο δυνατή.
Μη με φοβάσαι όταν με παρασέρνει εγώ δεν έχω ακόμα κουραστεί
πέτρα να γίνομαι και να κατρακυλάω και ν’ ανεβάζω κι άλλο τις στροφές,
μες στα νοήματα να παραπατάω να βάζω στα σκοτάδια μας φωτιές.

Χορεύουν τέρατα μαζί μας και σημεία, μας κοροϊδεύουν οι καιροί.
Τώρα που γράφεται ξανά η ιστορία κι αλλάζουνε οι ουρανοί

Εμείς αρχίζουμε γιορτή

Έφτασα `δώ απ’ το χαμένο μονοπάτι να τα πιάσω όλα απ’ την αρχή.
Ήρθα να φάμε μαζί ψωμί κι αλάτι να μη σ’ αφήσω ούτε μια στιγμή.
Οι δυο μας είμαστε γλυκιά συμμορία σ’ αυτή τη πόλη τη τυφλή.
Ψάχνουμε νόημα και μια σημασία και νικάμε τη σιωπή.

Χορεύουν τέρατα μαζί μας και σημεία μας κοροϊδεύουν οι καιροί.
Τώρα που γράφεται ξανά η ιστορία κι αλλάζουνε οι ουρανοί.

Εμείς αρχίζουμε γιορτή