Έλα μαζί μου μακριά
Στης Τροίας τα χρυσά νερά
θα σ’ αγαπώ παντοτινά
μαζί θα βρούμε τη χαρά.
Σπάσε το χρυσό κλουβί
που ήσουν χρόνια σαν πουλί
μες στη Σπάρτη ετούτη την τραχιά.
Πάρε το μαχαίρι μου
άρπαξε το χέρι μου
μαζί θ’ ανοίξουμε φτερά.

Ξέρω πως η αγάπη αυτή
θα `ναι κι η καταστροφή
μα της μοίρας ήτανε γραφτό.
Πάρε το μαχαίρι μου
άρπαξε το χέρι μου
μαζί θ’ ανοίξουμε φτερά.

Πάρι μαζί σου μακριά
θα `ρθω να ζω παντοτινά
μονάχα εσέ βασιλιά
τα δυο σου χέρια ταπεινά
τα φιλώ με υποταγή
γιατί ο άντρας μου είσαι συ
που μου χάρισε τον έρωτα.
Ξέχνα τ’ άλλα ταίρια σου
πάρε με στα χέρια σου
μαζί θα βρούμε τη χαρά.

Ο Μενέλαος μακριά
θλίψη μόνο καταχνιά
και τις νύχτες γκρίζα παγωνιά.
Ξέχνα τ’ άλλα ταίρια σου
πάρε με στα χέρια σου
μαζί θα βρούμε τη χαρά.

Ξέρω πως η αγάπη αυτή
θα `ναι κι η καταστροφή
μα της μοίρας ήτανε γραφτό.
Κράτησε το χέρι μου
ξεκινάμε αστέρι μου
μαζί να βρούμε τη χαρά.

Και ξεκίνησαν και πάνε
κι έβαλαν στην Τροία φωτιά
δέκα χρόνια πολεμάνε
ο Αχιλλέας και τα παιδιά.
Κι ο Απόλλων τους Αργείτες
μέρα νύχτα τυραννά
που του χρήζει ο Αγαμέμνων
το κορίτσι του κρατά.