Άρχισα εφέτο το σιγαρέτο
κι όλο καπνίζω νύχτα μέρα σαν τρελή,
πω. πω τι γλύκα που την ευρήκα,
και με μεθάει πιο πολύ κι απ’ το φιλί.

Ταμπακιέρα κρατώ όπου πάω
και το τραβάω και το ρουφάω
κι όλοι λένε σαν βλέπουν εμένα,
χαριτωμένα που το κρατώ.

Στα εστιατόρια, κάθομαι χώρια
και μόλις πάω, το τσιγάρο μου κρατώ,
κι αν με κοιτάνε κι αν με γελάνε,
εγώ δεν βλέπω κι όλο κάνω τον στραβό.

Ταμπακιέρα κρατώ όπου πάω
και το τραβάω και το ρουφάω
κι όλοι λένε σαν βλέπουν εμένα,
χαριτωμένα που το κρατώ.

Κανένας νέος, κομψός κι ωραίος
όταν μου δίνει ένα τσιγάρο μυστικά,
χέρι με χέρι μου το προσφέρει
και το τραβάμε και οι δυο γλυκά γλυκά.

Ταμπακιέρα κρατώ όπου πάω
και το τραβάω και το ρουφάω
κι όλοι λένε σαν βλέπουν εμένα,
χαριτωμένα που το κρατώ.

Στον άντρα μου είπα να μου `βρει πίπα,
και κα’ να πούρο να τραβώ καμιά φορά,
κι ο δόλιος κλαίει κι όλο μου λέει,
"δεν πρέπουν πούρα στην καλή νοικοκυρά".

Ταμπακιέρα κρατώ όπου πάω
και το τραβάω και το ρουφάω
κι όλοι λένε σαν βλέπουν εμένα,
χαριτωμένα που το κρατώ.