Κάτω στους δρόμους οι μαύρες σκιές
ήσυχα βήματα και αναπνοές
φτάνουν κοντά μου μου ρίχνουν ματιές
στο φως παραλύουν μένουν βουβές

Σε θέλω κοντά μου και ας είσαι ψιλά
σαν σκόνη πλανιέμαι πριν φυγή μακριά
μια ανάσα σου φτάνει να νιώσω καλά
μα μόλις σ’ αγγίζω με καις σαν φωτιά

Βαθιά μεσ’ την πόλη η μαύρες σκιές
άφησαν τα χέρια δε στήσαν γιορτές
μα γίναν αγέρας και φέραν βροχές
τα μέταλλα λύγισαν σαν σπίθες καυτές

Οι άγγελοι σώπασαν πονάν οι πληγές
στο σήμερα σε έψαξα μα έφυγες χθες
για δες πως γελάστηκα κι εγώ άπαυτες
σαν ήλιος που έσβησε ακόμα με καις