Ο χρόνος περνάει σαν βδέλλα ρουφάει
Τις ωραίες στιγμές
Αφήνει κηλίδες, σημάδια και πίκρες
Σε μαύρες καρδιές

Η άμμος κυλάει καρδιές προσπερνάει
Τα πάντα νικά
Κι όλα αλλάζουν, ψυχές ξεθωριάζουν
Μα εκείνη γελά
Μα εκείνη γελά
Μα εκείνη γελά...

Και κάποιοι αλήτες του χρόνου οι δύτες
Βουτάνε βαθιά, βουτάνε βαθιά
Γυρεύουν ελπίδα, ζεστή αχτίδα στην παγωνιά
Στην παγωνιά...

Αυτοί οι αλήτες δε βρήκαν ελπίδες
Παρά μόνο στοιχειά
Και έπεσαν στην άμμο ρουφήχτηκαν κι άλλο
Και φύγαν μακριά
Και φύγαν μακριά
Και φύγαν μακριά...

Και κάποιοι αλήτες του χρόνου οι δύτες
Βουτάνε βαθιά, βουτάνε βαθιά
Γυρεύουν ελπίδα, ζεστή αχτίδα στην παγωνιά
Στην παγωνιά...

Και κάποιοι αλήτες του χρόνου οι δύτες
Βουτάνε βαθιά, βουτάνε βαθιά
Γυρεύουν ελπίδα, ζεστή αχτίδα στην παγωνιά
Στην παγωνιά...