Να γινόμουν ένα βράδυ
το λευκό της νυχτικό
να κολλούσα στο κορμί της
κι απ’ το πάθος να καώ

Να ερχόμουν στο σκοτάδι
σαν την αύρα απ’ τα νησιά
να ποτίσω με αλμύρα
τα πυκνά της τα μαλλιά

Να με φυλακίσεις
είκοσι ζωές κι αν μου στερήσεις
θα `χω άλλη μια
εσύ `σαι η πιο όμορφη σκλαβιά

Να κρεμόμουν στο λαιμό της
τ’ ακριβό της φυλαχτό
ν’ αφουγκράζομαι τις νύχτες
της καρδιάς της το σκοπό

Να `παιρνα απ’ το φεγγάρι
λίγη σκόνη μαγική
να `ριχνα στο μαξιλάρι
στ’ όνειρό της να με δει

Να με φυλακίσεις
είκοσι ζωές κι αν μου στερήσεις
θα `χω άλλη μια
εσύ `σαι η πιο όμορφη σκλαβιά