Μου φτάνει που υπάρχεις
Κι ας είναι όπως λες να μην ξανάρθεις
Θα ζούμε χώρια
Παράλληλα στην ίδια στεναχώρια
Τα καταφέρνω
Για σένα το μυαλό μου να μπερδεύω
Κι αυτό μου φτάνει
Το γέλιο σου το έκανα λιμάνι

Δε θέλω εξηγήσεις
Καλύτερα να μην ξαναγυρίσεις
Ότι πονάει
Πιο γνήσια το ζω και με ξυπνάει
Όλα τελειώνουν
Τα χάδια και τα λόγια μας στοιχειώνουν
Κι ένα πρωί
Τελειώνει κι ζωή μας η μικρή

Δεν ψάχνω για συγγνώμη
Τα όνειρα ο χρόνος τα σκοτώνει
Κι αν ήταν αυταπάτη
Την λάτρεψα σαν να ‘τανε αγάπη
Ότι περνάει
Ποιο μέσα μου βουβά κατρακυλάει
Και το πιστεύω
Πως πιότερο θα ζω να το γυρεύω