Μες στης Πάρου τα σοκάκια γνώρισα μια κοπελιά,
όμορφη, ψηλή, ωραία, λυγερή κορμοστασιά,
ανταμώναμε τα βράδια γύρω από την εκκλησιά,
το πρωί στις παραλίες μοιραζόμασταν φιλιά.

Μου ’λεγε πως μ’ αγαπούσε, πως μαζί μου θα γυρνά,
ό, τι ήθελε προκύψει αυτή θα το ξεπερνά,
τώρα ζει μες στην Αθήνα κι έναν άλλον αγαπά
και για μένα τώρα πλέον ούτε θέλει να μιλά.

Το παρελθόν σου γερός μαγνήτης που σε τραβάει δυνατά,
είσαι αδέσποτος κομήτης μες στη δική μου την τροχιά

Όμορφη αλλοδαπή μου σ’ το ’χω πει κι άλλη φορά,
την αγάπη μην ψαρεύεις μέσα σε θολά νερά,
με τον έναν με τον άλλον δε θα εύρεις προκοπή,
σαν την άδικη κατάρα θα γυρνάς εδώ κι εκεί.