Έχω το βλέμμα καρφωμένο στο κενό
και παίζω θέατρο τον πόνο για να κρύψω
Συννεφιασμένη η καρδιά και προσπαθώ
τη μοναξιά μου πάλι απόψε να συντρίψω

Χάρτινα όνειρα όσα μου έταξες
απομακρύνθηκες, όλα τα πέταξες
Χάρτινα όνειρα όσα κι αν έχτισες
μακριά μου έφυγες και με ξεπέρασες

Της προδοσίας κουβαλάω το σταυρό
και το ξημέρωμα τον πόνο αντικρίζω
Απελπισμένη η ψυχή και απορώ
νύχτα σε νύχτα, πόσο ακόμα θα γυρίζω;