Θύμωσε απόψε η καρδιά
κι έβγαλε μαχαίρι να με κόψει
ό, τι και να κάνει δεν πονάω άλλο πια
γιατί εσύ με έχεις πια σκοτώσει
Ζω μες στη δική μου φυλακή
κι όταν ξημερώνει εγώ πεθαίνω
δεν μου έχει μείνει μια σταλιά αντοχή
θυμώνω που ακόμα περιμένω
κι είναι λάθος να πιστεύω πως μπορώ
αν γυρίσεις δε θ’αντέξω να σε δω

Αν μετρήσω τα λάθη φταίω μόνο εγώ
που δεν κράτησα κάτι για μένα
μη μου λες πως λυπάσαι ψέμα είναι κι αυτό
που μπορείς να το πεις στον καθένα

Έκαψε με σπίρτο η ψυχή
ό, τι από σένανε θυμάμαι
έκλαψα στην άκρη λες και ήμουν παιδί
που όταν κάνει κάτι το μαλώνουν
είναι λάθος να πιστεύω πως μπορώ
αν γυρίσεις δε θ’αντέξω να σε δω