Στ’ άδειο ποτήρι μου ο πάγος σιγολιώνει
κι ήπια τη στάχτη μου θολή ματιά
βαρύ ζεϊμπέκικο βαρύς χειμώνας
όσο κι αν φώναξα φωνή καμιά

Πόσο κοστίζει μια ζωή, πόσα πουλιέται ο χρόνος
κι ας μ’ είδε η Ρόζα μουδιασμένο
γεννάει χαρά κι ο πόνος

Ντύθηκα τ’ άσπρα μου τραγούδησα στο κύμα
γκρίζα τα μάτια μου βλέμμα φωτιά
όσο κι αν ρώτησα τι σας χρωστάω
όσο κι αν έψαξα φωνή καμιά

Πόσο κοστίζει μια ζωή, πόσα πουλιέται ο χρόνος
κι ας μ’ είδε η Ρόζα μουδιασμένο
γεννάει χαρά κι ο πόνος