Ξέρεις τι;
Να σου πω την αλήθεια είχα σιχαθεί.
Ήθελα η φάση να γκρεμιστεί για να χτιστεί απ.την αρχή.
Κακά μαντάτα για κακά συμβάντα `βγαίναν στη φόρα.
Η μια μπάντα έθαβε άλλη μπάντα σ’ όλη τη χώρα.
Είδα παλιούς με εγωισμό και νέους δίχως σεβασμό
να οδηγούν σε διχασμό τη σκηνή και σε μαρασμό.
Ανάλωναν αράδες κι ατάκες σε μεταξύ τους διαμάχες
για τις διαφημιστικές τους ανάγκες.
Με πείραζε η βλακεία των ραψωδών, `θέλαν μαθήματα.
Με πείραζε η ευπιστία των οπαδών, γίνονταν θύματα.
Μεγάλωνε η απληστία εταιριών να βγάλουν χρήματα.
Συνέχιζε η θυσία των τραγουδιών στο τίποτα και λέω:

Έι, ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος κακός ιός δηλητηρίασε το πνεύμα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες, άσκοπα κι οι μέρες σας.
Έι Ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος πολιτισμός ζωντανεύει μέσα στα έργα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες σας κι οι μέρες σας.

Γίναμε φορείς και κομιστές χαμηλής νοημοσύνης.
Πήραμε στο λαιμό μας ακροατές δίχως το αίσθημα της ευθύνης.
Είπαμε λόγια που κάνανε μόδα τα ναρκωτικά και τα όπλα.
Φέραμε τη διαφθορά απ’ τη πίσω πόρτα.
Διαδώσαμε τις ψυχοτρόπες ουσίες στις μικρές ηλικίες.
Είχαμε ως ινδάλματα εγκληματίες.
Εισήγαμε αλλότρια δεινά σ’ ελληνικές συνοικίες
στα πρότυπα μιας κοινωνίας δίχως αξίες.
Πορευόμασταν μες το σκοτάδι τυφλό κοπάδι
αντιγράφοντας κάθε ελάττωμα, κάθε ψεγάδι.
Πήραμε κι εμείς μέρος σε βέβηλα ήθη και έθιμα.
Τώρα η μουσική μας φέρει ως έμβλημα το έγκλημα.

Έι, ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος κακός ιός δηλητηρίασε το πνεύμα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες, άσκοπα κι οι μέρες σας.
Έι Ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος πολιτισμός ζωντανεύει μέσα στα έργα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες σας κι οι μέρες σας.

Βαρέθηκα να σπρώχνω το hip hop στην κορυφή λες κι είμαι ο Σίσυφος,
μόνος, δημιουργικά ανήσυχος να προσπαθώ να διατηρήσω ήθος μέσα στο πλήθος
όταν όλοι, ως συνήθως, εξυμνούν το μίσος.
Σ’ ένα κίνημα που τείνει να χάσει το δρόμο του
αφού κανένας δε δείχνει να δίνει βάση στο λόγο του.
Μιλάνε με στόμφο και πάθος κι είναι κρίμα
γιατί μιλάνε πολύ αλλά με λάθος μήνυμα.
Η ραψωδία φίλε είναι βάρος.
Θέλει αρετή και τόλμη, θέλει θάρρος.
Θέλει να στέκεις μες τη νύχτα φάρος.
Γι `αυτό ας δώσουμε φως από δω και πέρα.
Υψώστε πυρσούς στον αέρα να γίνει μέρα.

Έι, ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος κακός ιός δηλητηρίασε το πνεύμα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες, άσκοπα κι οι μέρες σας
Έι Ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Ποιος πολιτισμός ζωντανεύει μέσα στα έργα σας;
Έι ραψωδοί, που `ν’ οι πένες σας;
Άσκοπα κυλάν οι ρίμες σας κι οι μέρες σας.