Λεμόνια κιτρολέμονα γεμάτη είναι η αυλή σου
και κάτω από μια λεμονιά επήρα το φιλί σου.

Ανθάκια είχες στα μαλλιά, στο σπίτι ήσουν μόνη,
ανθάκια σε στολίζανε και μύριζες λεμόνι.

Στο δέντρο που σε φίλησα, στη λεμονιά από κάτω
μοντέρνο σπίτι χτίστηκε με μαγαζιά γεμάτο.

Κι όταν περνώ καμιά φορά θλιμμένος το κοιτάζω,
τη λεμονιά μας σκέφτομαι και βαριαναστενάζω.

Στον κήπο που σε φίλησα κι ήσουνα φοβισμένη
στο έβδομο το πάτωμα ο εργολάβος μένει.

Και ζει με τη γυναίκα του, κάποια ξανθομαλλούσα
εκείνη που κρυφά κρυφά στη λεμονιά φιλούσα.