Ό,τι σου λένε μην το πιστεύεις
Δε θα σου δώσουν αυτά που γυρεύεις
Κανείς δεν παίρνει αυτά που πρέπει να πάρει
Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς, πάρ’ το χαμπάρι.

Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς και αυτό δεν αλλάζει
Το συνήθισα, πλέον ναι, δε με τρομάζει
Μην περιμένεις θαύματα να σωθείς, όχι
Εδώ τη μοίρα μας την γράφουμε εμείς, ναι
Για αυτό και πάνω μας όλο το πλάνο μας
Για αυτό θέλει φωνή, γ**ω το κράτος σας
Θέλει αντίδραση και φανατισμό, ναι
Και εσύ λυπάσαι για έναν μπάτσο νεκρό, ε;

Και τι να λέει huh; Όλα είναι άδικα
Και τους βολεύει να πιστεύεις είναι μάταια
Κάθε προσπάθεια για κάτι αλλιώτικο
Είναι σκληρό πολύ της μάζας το ναρκωτικό
Εμείς το φτιάχνουμε λοιπόν κάθε όνειρό μας
Για όσους έχουνε θεό, δεν έχουμε το θεό μας
Δεν υπολογίζω σε καμιά προσευχή
Τα πόδια μου γερά, ναι, πατάνε στην γη

Η αλήθεια γυμνή, αν έχεις μάτια ανοιχτά
Δε θα την την δεις στο δελτίο των 9, μπα
Το `χω δει ότι μπορεί να συμβεί
Θέλει γροθιά υψωμένη και φωνή δυνατή
Γιατί η εποχή σκληρή, όσο είσαι και εσύ
Όταν μυρίζει μάχη, φόρα την παραλλαγή
Νώντα αδερφή καλή διαμονή
Μιχάλη, Αλέξη το χώμα σας ελαφρύ

Ό,τι σου λένε μην το πιστεύεις
Δε θα σου δώσουν αυτά που γυρεύεις
Κανείς δεν παίρνει αυτά που πρέπει να πάρει
Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς, πάρ’ το χαμπάρι.

Από παιδί σε ταϊζουν σκατά
Από το σχολείο σε ετοιμάζουν για ένα σάπιο μετά, κρίμα
Δεν είναι αστείο, όχι, είναι γελοίο
Πόσα πρόβατα μπορεί να γεννήσει το ίδιο βιβλίο

Μα πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω για αυτούς
Μα δεν πιστεύω εκκλησίες, μεσσίες, σταυρούς
Φτάνει να βρεις τον εαυτό σου
Η καρδιά και ο νους
Μάθε να είσαι άνθρωπος και δεν έχεις ανάγκη θεούς

Δεν έχω λόγο να πιστέψω στους πολιτικούς
Ποτέ δεν τους συμπάθησα, δε με έπεισαν τα λόγια τους
Εχθροί μου και ό,τι γίνει
Μπουκάλι και βενζίνη, η μόνη αντίδραση, που έχει απομείνει

Στης αμαρτίας το καζάνι όλοι βράζουν
Διεφθαρμένοι μπάτσοι πάντα κόμπλεξ βγάζουν
Μα εμείς πάντα κουκούλα, κινούμαστε στην ζούλα
Για να αποφύγουμε τα δόντια του αστικού μπαμπούλα

Δεν έχω αυτιά για σε, πολιτικέ
Τόσα λόγια, μα είναι λες και δε μίλησες ποτέ, ρε
Μη σε κοιμίζουν τα παραμύθια τους
Είναι όσα ψεύτικα, όσο η αλήθεια τους

Διεκδίκησε και μην ζητάς, πια δεν αρκεί να κοιτάς
Ο πλανήτης είναι το μόνο που δε γυρνάς
Είναι θέμα ψυχής και φωνής, δε στο μαθαίνει κανείς
Φίλοι, αδέρφια, γονείς, ό,τι έχουμε είμαστε εμείς


Ό,τι σου λένε μην το πιστεύεις
Δε θα σου δώσουν αυτά που γυρεύεις
Κανείς δεν παίρνει αυτά που πρέπει να πάρει
Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς, πάρ’ το χαμπάρι.