Αχ φτώχεια σε βαρέθηκα
τύχη δε με θυμάσαι
κρίμα δεν ειν’ τα νιάτα μου
τόσο σκληρή για να `σαι

Ε ρε ντουνιά, τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχεια δε θυμάσαι

Αγάπησα για να χαρώ
κι αυτός λευτά ζητάει
εγώ του λέγω ειμαί φτωχειά
φεύγει μ’ απαρατάει

Ερε ντουνιά τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχεια δε θυμάσαι

Μάνα γιατί με γένησες
σ’ ώρα καταραμένη
κι αν είμαι φτωχοκόριτσο
τι έφταιξα η καυμένη

Ε ρε ντουνιά, τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχεια δε θυμάσαι