Δε χωράς σ’ αυτό το σπίτι,
δε χωράς σ’ αυτή την πόλη,
δε χωράς στο ρεύμα που σε πάει.
Μού ‘πες «φεύγω αυτή τη Τρίτη
γιατί η ζωή μου όλη
βράζει, ξεχειλίζει και ξεσπάει».

Μη φεύγεις, μη φεύγεις, μη φεύγεις...

Δε χωράς σε μιαν αγάπη,
δε χωράς σε μια φιλία,
δε χωράει η αλήθεια σ’ ένα στόμα.
Δεν τους κλείνεις πια το μάτι,
νόμισα πως ειν’ δειλία,
νόμισα πως θά ‘μενες ακόμα.

Μη φεύγεις, μη φεύγεις, μη φεύγεις...

Θά ‘θελα να μη ζητάω,
θά ‘θελα να έχω θάρρος,
δύναμη να φτάνω όπου φτάνεις.
Νά ‘ξερα να μη ρωτάω,
να μη νιώθω τόσο βάρος
τώρα που το πρώτο βήμα κάνεις.

Μη φεύγεις, μη φεύγεις, μη φεύγεις...