Βαρέθηκα τους έρωτες, τα μίση και τα πάθη,
Τα λόγια τα ξενέρωτα, τα φρύδια τα σμιχτά.
Απ’ τον καφέ με κέρασες μόνο το κατακάθι –
Ποια ήμουνα ρε τσόγλανε, και τ’ άξιζα όλα αυτά;

Θα πάω στην κουζίνα μου, θα κόψω δυο σαλάτες,
Στη μια θα βάλω κάπαρη, στην άλλη μαϊντανό,
Στη μοίρα μου την άχαρη, αντί να κάνω πλάτες,
Θα βρω καινούργιο γκόμενο, βαρβάτο και τεκνό.

Και αν βγεις στο δρόμο μου ξανά,
Εγώ θα πάρω τα βουνά
Σε κάτι δάση σκοτεινά,
Σε κάτι κυπαρίσσια.

Γιατί το ψέμα το πολύ
Στον έρωτα δεν ωφελεί
Κι αλλάζει δρόμο το φιλί
Αντί να πάει ίσια.