Ξύπνησα λίγο βιαστικά και βγήκα έξω
Αέρα για να πάρω γιατί μέσα θα τα παίξω
Τριγύρω μου φωνές και πρόσωπα γνωστά συνήθως
Χαμήλωσα το βλέμμα μου και χάθηκα στο πλήθος
Συνήθισα στης πόλης στους πιο γρήγορους ρυθμούς
Θυμήθηκα που μου `λεγες "Χαθήκαμε, μ’ ακούς;"
Περπάτησα στο δρόμο μη δίνοντας σημασία
Και χάθηκα αφού χάθηκες και χάθηκε η μαγεία.

Κι όμως στην άλλη άκρη πίσω της γραμμής
Ήσουν εκεί και θα `μαι αν με χρειαστείς
Τα παίρνω πάνω μου σιγά σιγά βαδίζω
Θαρρώ όμως τρελάθηκα αφού μόνος ψιθυρίζω
Κοιτάω για λίγο πάνω, αμέσως μετά χάνομαι
Συνήθως μόνος, ούτως ή άλλως έτσι αισθάνομαι
Και πάντα κάτι τέτοιες μέρες ψιχαλίζει
Παράξενο συναίσθημα όμως κάτι μου θυμίζει.
(Γαμώτο..)

Αλλάζω δρόμο μήπω δω κάποιο γνωστό
Και βρίσκω φίλους που `χα χρόνια να τους δω
Καθίσαμε για ώρες, ήπιαμε και ξεχαστήκαμε
Με ρώτησαν "Πού χάθηκες;", "Δε χάθηκα, χαθήκαμε..."
Τους είπα κι έφυγα λιγάκι βιαστικά
Πέρασα βόλτα απ’ την γνωστή μου γειτονιά
Εκεί που είχα γράψει κάτι σ’ ένα τοίχο
Μα χάθηκε σαν όνειρο με της καρδιάς τον χτύπο
Γύρισα σπίτι τρομαγμένος ξαφνικά
Χάθηκα απ’ όλους κι όλα κι είναι Θεέ μου αργά
Κλείνω τα μάτια μου, φωνάζω δυνατά
"Ποιος είμαι, πού πηγαίνω, τι κάνω;" κι όμως μετά
Άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει
Η ιδέα στο ότι χάνομαι μονάχα με βαραίνει
Παίρνω ανάσες, λεω λόγια που δεν είπαμε
Δε χάθηκα, δε χάθηκες, μα τελικά χαθήκαμε.

Ξύπνησα λίγο βιαστικά και βγήκα έξω
Αέρα για να πάρω γιατί μέσα θα τα παίξω
Τριγύρω μου φωνές και πρόσωπα γνωστά συνήθως
Χαμήλωσα το βλέμμα μου και χάθηκα στο πλήθος
Συνήθισα στης πόλης στους πιο γρήγορους ρυθμούς
Θυμήθηκα που μου `λεγες "Χαθήκαμε, μ’ ακούς;"
Περπάτησα στο δρόμο μη δίνοντας σημασία
Και χάθηκα αφού χάθηκες και χάθηκε η μαγεία.

Μάλλον φοβήθηκες το δρόμο που διάλεξα να βαδίσω
Μάλλον φοβήθηκα κι εγώ και γι’ αυτό δεν κοίταξα πίσω
Μάλλον, οι ζωές μας διασταυρώνονται με τις ζωές των άλλων
Με τα καψαλισμένα φτερά Δαιδάλων και Ικάρων
Προσγειώνονται βιαστικά και άρων άρων
Μόνη τους ζεστασιά τα βράδια οι κάφτρες των τσιγάρων και τα ντέρτια
Χαμένες αγάπες, χαμένα αδέρφια
Χαμένα οράματα, όνειρα, ελπίδες, σχέδια
Χάθηκα..
Όχι από επιλογή, απλά ήμουν σε νάρθηκα
Όταν αισθάνθηκα πώς τρελάθηκα και χάθηκες
Λόγω των κραυγών μου που σ’ έκαναν και κουφάθηκες
Στα δύσκολα να βοηθήσεις δε στάθηκες
Θυμάμαι, φοβόμουν το να σε χάσω μα τώρα που `γινε οριστικά να χάνω δε φοβάμαι
Λυπάμαι, αλλού θα πάμε, αφού αλλού κοιτάμε
Κι άλλα θα πάρουμε αφού άλλα ζητάμε.

Ξύπνησα λίγο βιαστικά και βγήκα έξω
Αέρα για να πάρω γιατί μέσα θα τα παίξω
Τριγύρω μου φωνές και πρόσωπα γνωστά συνήθως
Χαμήλωσα το βλέμμα μου και χάθηκα στο πλήθος
Συνήθισα στης πόλης στους πιο γρήγορους ρυθμούς
Θυμήθηκα που μου `λεγες "Χαθήκαμε, μ’ ακούς;"
Περπάτησα στο δρόμο μη δίνοντας σημασία
Και χάθηκα αφού χάθηκες και χάθηκε η μαγεία.

Μ’ άλλους δεθήκαμε, σ’ άλλους δοθήκαμε
Κάποιους απλά τους σιχαθήκαμε
Μας πούλησαν όταν τους ανοιχτήκαμε
Δεν βρήκαμε ακόμα τι συνέβη
Βρεθήκαμε, συστηθήκαμε, χαιρετιθήκαμε, αγαπηθήκαμε, μα χαθήκαμε
(Μάλλον)
Στο μεταξύ μας αποτύχαμε
Θα μου πεις μετά "Τι είχαμε;"
Πού να εξηγώ τι είχαμε;
Για μένα ήταν πολλά μα τώρα άστο πια χαθήκαμε
Με τ’ άχτι σου, το άχτι μου κάπου αναλωθήκαμε
Κι αν ήταν λάθος αυτό, άξιζε, χαλάλι
Ήταν ήλιος μέσα στο χαλάζι...stop. Πάμε πάλι
Κι αν ήταν λάθος αυτό, άξιζε, χαλάλι
(Γιατί) τέτοια λάθη θέλω να τα ζήσω πάλι
Είμαι άνθρωπος που εκτιμά στιγμές
Είτε γλυκιές, είτε πικρές, μπορεί του χθες μπορεί νωπές
Ίσως να χάθηκα κι εγώ, ούτε φωνή ούτε ακρόαση
Γυρίζω μες την έρημο αναζητώντας όαση.

Ξύπνησα λίγο βιαστικά και βγήκα έξω
Αέρα για να πάρω γιατί μέσα θα τα παίξω
Τριγύρω μου φωνές και πρόσωπα γνωστά συνήθως
Χαμήλωσα το βλέμμα μου και χάθηκα στο πλήθος
Συνήθισα στης πόλης στους πιο γρήγορους ρυθμούς
Θυμήθηκα που μου `λεγες "Χαθήκαμε, μ’ ακούς;"
Περπάτησα στο δρόμο μη δίνοντας σημασία
Και χάθηκα αφού χάθηκες και χάθηκε η μαγεία.