Άντε και πάλι, μαλάκα απ’ την αρχή,
σκυφτό κεφάλι προστάζει η εποχή.
Άντε και πάλι, στα ζόρια μοναχός,
παλιό ρετάλι ξανά μανά φτωχός.
Άντε και πάλι, μαλάκα απ’ την αρχή,
όλα χαλάλι, μα σου ’χω μιαν ευχή,
αν καμωθείς και μοιάξεις ουρανός
να σηκωθείς ακόμα πιο φτωχός.

Βραστό κατακαλόκαιρο θυμίζει μεσοχείμωνο,
γιατί ευτελίζει η εποχή το πολυσήμαντο,
προστάζει πάλι άπατη βουτιά στο μαράζι,
πα’ στο γυρτό σου κεφάλι ζοριλίκι να στάζει
αγαλιανά, σταλιά – σταλιά κι αχόρταγο
να πίνει απ’ το αίμα σου, να σε ξυπνά απ’ το αχνόφεγγο
για να σε βάζει απ’ την αρχή κάθε πρωί στην πρίζα
και η χαρά σου κούφια θα σε κοιτάει στην κορνίζα.
Ξέρω σου πέφτει βαρύ – βαρύ κι απίστευτο
στο ύφος το αναιδές σου, το μπλαζέ και το δύστροπο
από τα χάχανα, τα ροζ και την κοπάνα
να τρως τα νύχια σου, να παίζεις την ροκάνα.
Αν έχεις μπιέλα, βάρα τη και θα το συνηθίσει,
πιες τον ιδρώτα σου νερό να σε δροσίσει.
Άμα βιαστείς, όμως, ν’ αγγίξεις κορυφή κι ουρανό
στο μονοδρόμι σου απ’ την αρχή ξανά θα σε θωρώ.

(Άντε και πάλι) Άντε και πάλι απ’ την αρχή μια παλεψιά.
(Σκυφτό κεφάλι) Η εσχατιά σου γνέφει το μονοδρόμι σου.
(Άντε και πάλι) Άντε και πάλι, θα κάνω μια μαντεψιά
(Παλιό ρετάλι) ότι μονάχος θα τραβήξεις το ζόρι σου.
(Άντε και πάλι) Άντε και πάλι, μπροστά σου μια ευκαιρία
(Αν καμωθείς) θα πάει χαλάλι, αν βιαστείς να το γιορτάσεις.
(Όλα χαλάλι) Ουρανός αν μοιάξεις πάλι χωρίς ρίζα καμιά
(Να σηκωθείς) στην αρχή ξανά μάνα θα βουλιάξεις.

Σου έκλεψε τον άμπακο των αρχηγών η στάνη,
άγιο ψωμί μπαγιάτικο και μούχλα παντεσπάνι
και στέκονται ατσαλάκωτοι στην εσχατιά με χάρη
σφυρίζοντας αδιάφορα και τρίβοντας το ζάρι
να ρίξεις μια, να ρίξεις δυο και χίλιες δέκα δύο
με το φιδάκι μέτρα τα σκαλιά σαράντα δύο.
Λίγο πριν βγεις στην κορυφή κραυγή χαράς κι ανάσα,
άντε και πάλι απ’ την αρχή, μικρέ παλιομπαγάσα.
Πατέντα είν’ η μανιέρα αυτή και παλεψιά δεν παίρνει
η βάρκα μας η κουρελού βάζει νερά – δε βγαίνει.
Λοιπόν, σκύψε το βλέμμα σου και βάλε πάλι πλάτη,
ξανά μανά συνέταιρος στην ‘ξόφθαλμη απάτη.
Αλλά, όμως, υποσχέσου το, γύρνα το στο κεφάλι
να βρεις αυτό που σ’ έφερε σε τούτο ‘δώ το χάλι
κι αν δεν το βρεις ή δεν το ξεστομίσεις,
στην εσχατιά ευχή για πάντα να κολλήσεις