Ξοδέψαμε τα νιάτα μας
και τα ιδανικά μας,
για ένα κόσμο αλλιώτικο
ως θέλει η καρδιά μας.

Σκόνη γίναν όλα σκόνη
και γι’ αυτό μην απορείς,
κόσμο πάλευκο σαν χιόνι
δε θα ζήσεις να τον δεις.

Κι αν μας μείναν οι αγώνες
μη το παίρνεις μετρητοίς,
κι άιντε φίλε στην υγειά μας
κι ας τα ντέρτια της ζωής.

Να σε ματώνουν τ’ άδικα
κι εσύ να περιμένεις,
σε ένα κόσμο αλλόκοτο
τι τάχα να προσμένεις.