Κάμαρη ερημική
ένα τηλέφωνο βουβό
για συντροφιά σου
Μπαρ με φώτα και βουή
να κοροϊδεύουν πιο πολύ
τη μοναξιά σου

Φίλοι της στιγμής, γνωστοί
στον καθρέφτη μέσα εσύ
μια ματιά μαχαίρι και κρασί
κάτι σαν χάδι

Άδειοι δρόμοι σκοτεινοί
χαμένες νύχτες μες της πόλης
το πηγάδι
Αλμυρό νερό η ζωή
κι εσύ πηγή γλυκιά κι αδέξια
στο σκοτάδι

Μη φοβάσαι μη ρωτάς
κράτησε με μη μιλάς
ένα τραγουδάκι θα σου πω
για την αγάπη

Έχεις πάντοτε μια σκιά
σκουριά της νύχτας
στα παιδιάστικα σου μάτια
Μάτια θάλασσα βαθιά
άγριες γοργόνες
και κρυστάλλινα παλάτια

Μη φοβάσαι μη ρωτάς
θάλασσα μου μη μιλάς
άλλη αλήθεια δεν υπάρχει πια
απ’ την αγάπη