Μοναξιά μπροστά μου πάλι
και τι να σκεφτώ
Τριγυρνώ σε μαύρο χάλι
κι έτσι θα χαθώ

Δε μιλάς δε λες μια λέξη
κι ούτε νοιάζεσαι αν ζω
Ποια καρδιά μπορεί ν’ αντέξει
τέτοιο χωρισμό

Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που άλλα χέρια σ’ αγκαλιάζουν
και πονάω που σε σκέφτομαι

Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που τα μάτια σου κοιτάζουν
άλλα μάτια και τρελαίνομαι

Στο κορμί σαν ξένο ρούχο
πάλι σε φορώ
Στην καρδιά τον πόνο που `χω
άλλο δεν μπορώ

Δυο βραδιές δεν κλείνω μάτι
κι όλο χάνομαι αλλού
Είσαι πια μια αυταπάτη
πλάνη του μυαλού

Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που άλλα χέρια σ’ αγκαλιάζουν
και πονάω που σε σκέφτομαι

Τα `χω πάρει πάλι απόψε
που τα μάτια σου κοιτάζουν
άλλα μάτια και τρελαίνομαι