Μάνα της η Ηρωδιάδα
Πόρνη και των σαράντα
Η Σαλώμη της σιωπής
Στο παλάτι της βροχής

Μες στα μακριά μαλλιά της
Είχε κρύψει τα όνειρά της
Τα χρυσά της μάτια κλείνει
Και απ’ τον αμφορέα πίνει

Ούτε νιώθει μες στη ζάλη
Αν τον έλεγαν Ιωάννη
Τα εφτά της πέπλα αφήνει
Και δεκάρα πια δε δίνει

Μία μάγισσα αρτίστα
Της το είχε πει στα ίσα
Στου παππού της στις εικόνες
Ήτανε πριν από αιώνες

Όμως είναι η Σαλώμη
Ξέρει δεν υπάρχουν νόμοι
Και χορεύει μες στο τσίρκο
Σε έναν αναμμένο κρίκο

Ούτε νιώθει μες στη ζάλη
Αν τον έλεγαν Ιωάννη
Τα εφτά της πέπλα αφήνει
Και δεκάρα πια δε δίνει

Και την είδα κάποιο βράδυ
Μες στις φλόγες να ανάβει
Η Σαλώμη της σιωπής
Στο παλάτι της βροχής