Όλα μου γύρω βουρκωμένα
όλα μου γύρω καταχνιά,
κι εγώ σπουργίτη στα χαμένα
ψάχνω να βρω την ζεστασιά.

Να μου ποτίζουνε φαρμάκι
κι όλο να ζω με την σιωπή,
κίτρινο γκρίζο φυλλαράκι
να με πατάνε μια ζωή.

Όλα μου γύρω βουρκωμένα
όλα μου γύρω καταχνιά,
φύλλα τα χρόνια μου δαρμένα
κίτρινα γρίζα και σταχτιά.

Και πώς να ζήσω στο αγιάζι
καρσί μου να `χω τη βροχή
να λεν’ οι φίλοι δεν πειράζει
τάχα τι φίλοι ειν’ αυτοί.