Σ’ αυτό το απέραντο το χάος
στου κόσμου τα μεσάνυχτα
το όνειρό σου κυνηγάω
με τα φανάρια μου ανοιχτά

Απ’ τη Κυψέλη στο Παγκράτι
κι από τη Γη στον ουρανό
σαν τον Κεμάλ τον αποστάτη
ρίχνω βουτιά μες στο κενό

Έξω παγώνουνε οι δρόμοι
βγαίνουν οι λύκοι στο στενό
κλέφτες ονείρων κι αστυνόμοι
παν να με φάνε ζωντανό

Μ’ ένα στιχάκι και δυο νότες
πυροβολάω στα τυφλά
κατατροπώνω τους προδότες
φέρνω την Άνοιξη ξανά

Στο κόσμο τον μικρό τον μέγα
καταπώς λεν οι ποιητές
άξιον εστί το φεύγα
στων τραγουδιών τις αμμουδιές

Αμετανόητη καρδιά μου
δες πως αλλάζει ο καιρός
πάμε μια βόλτα ξαστεριά μου
κι ας τυφλωθούμε μες στο φως


Υπομονή Κεμάλ αυτός ο κόσμος σύντομα θ’ αλλάξει!