Είμαι ένας δρόμος που ποτέ δεν πατάει ψυχή
μια πόλη φάντασμα που κάποτε έζησα εκεί
Το πλήθος ουρλιάζει μα εμένα με πνίγει η σιωπή
Ανήκω σε όλους, φοβάμαι, αλλάζω μορφή

Η πόλη ξανά ρωτάει, ρωτάει για μένα
και ψάχνει να βρει αφορμές να γιατρέψει τα βράδια να φαίνονται ψέμα
Η πόλη ξανά ρωτάει, ρωτάει για μένα
και κρύβεται μες στις σκιές να λερώσει τη νύχτα να μοιάζει μ’ εμένα

Είμαι μια σφαίρα καρφωμένη βαθιά στην καρδιά
μπαλόνι σκάρτο που φοβάται όταν φτάσει ψηλά
Μιλάνε για μένα μα εγώ μένω πάντα βουβός
Το βάζω στα πόδια και φεύγω, στρατιώτης δειλός

Η πόλη ξανά ρωτάει, ρωτάει για μένα
και ψάχνει να βρει αφορμές να γιατρέψει τα βράδια να φαίνονται ψέμα
Η πόλη ξανά ρωτάει, ρωτάει για μένα
και κρύβεται μες στις σκιές να λερώσει τη νύχτα να μοιάζει μ’ εμένα