Άσε με μονάχο μου απόψε νύχτα
κι όλα τα αστέρια που κρατάς στην αγκαλιά σου ρίχτα
φύλαξε μόνο το αστέρι που καλά μου είχε φερθεί
κι είχε διαλέξει στο πλευρό μου να συρθεί.
Αυτό που πάντα φώτιζε τον σκοτεινό μου δρόμο
και ήτανε τόσο ταπεινό και σαν εμένα μόνο
στεκόταν από πάνω μου ώρες και με κοιτούσε
και όταν του γέλαγα κι εκείνο μου γελούσε.
Και σε εκείνες τις στιγμές που το κακό είχε αρχίσει
φώτισε τόσο δυνατά να το φοβίσει
να το διώξει από μπροστά μου, να περάσει
και η μιζέρια από πελάτη να με χάσει.
Ήξερε τι θέλω, μόνο μη μ’ αφήσει
κούρνιαζα μες την αγκαλιά του να με νανουρίσει
κι αυτό δεν έχανε καιρό μου τραγουδούσε ώρες
στου ονείρου με σεργιάνιζε τις χώρες.
Μα όταν είδε ο ουρανός οτι έλειπε δίπλα απ’ το φεγγάρι
θύμωσε τόσο και ήρθε να το πάρει
γι’ αυτό σου λέω νύχτα άσε με μονάχο
έκανα εχθρό τον ουρανό μαζί του τα `χω.

Άσε με νύχτα απόψε μονάχο
έκανα εχθρό τον ουρανό μαζί του τα `χω
άσε με νύχτα μοναχό και κάνε μου τη χάρη
θέλω μαύρο να του βάψω το φεγγάρι.

Άκου ουρανέ δε μου ξηγήθηκες καλά
απ’ ό,τι βλέπω στην ποδιά σου τα αστέρια είναι πολλά
και τα κάνεις ότι θέλεις, είναι δικά σου
μα τι θα πάθεις αν λείψει ένα από κοντά σου.
Μήπως ζηλεύεις, μήπως με κοίταζες καιρό
και με μισούσες που είχα φύγει απ’ τη σωρό
και σαν αντάλλαγμα το αστέρι που είχα φίλο θέλεις πίσω
παίρνω το δικαίωμα ουρανέ για να σε βρίσω.
Άντε γαμήσου λοιπόν όσο μεγάλος και να `σαι
εγώ ρε πίσω θα στο πάρω και να το θυμάσαι
γιατί δεν ζήλεψα ποτέ τίποτα από κανένα
και όπως βλέπεις το αστέρι μου δεν ταίριαζε σε σένα.
Είχε ένα φως ξεχωριστό και δεν ταυτίζοταν μαζί σου
γι’ αυτό σου λέω ουρανέ άντε γαμήσου
σαν έρθει ο ήλιος το σκοτάδι για να πάρει
μαύρο θα βάψω να το ξέρεις το φεγγάρι.
Κι αν είσαι μάγκας και με θες ξέρεις που θα `μαι
κλείνω τα μάτια μου νικητής ρε και κοιμάμαι
γιατί ζήτησα απ’ την νύχτα να μ’ αφήσει μονάχο
αυτή ξηγήθηκε καλά εγώ με εσένα τα `χω.