Όσα μαθαίνω από παιδί
γκρεμίστηκαν μια μέρα από ένα φόβο
Πως ό,τι ζω και ζεις και συ
θα’ ναι τα όρια της γης για σένα μόνο

Υπήρχε κάποια λογική
που γέμιζε πάντα το μυαλό μου,
να λέω το φόβο στο χαρτί,
να καταστρέφω ό,τι αγγίζει τα’ όνειρό μου

Όσα μαθαίνω από παιδί
φοβήθηκα και τα `καψα μια μέρα
κι έμεινες μονάχα εσύ
θρύψαλα και μνήμες στον αέρα

Έφυγαν, τα φαντάσματα έφυγαν, αγάπη μου
Μείναμε, μόνοι στον κόσμο ξεμείναμε
σ’ αυτήν εδώ την ερημιά