Βρώμικη γυναίκα τι κρίμα,
μοιάζει με δροσιά η βροχή,
βία με αγγέλους αντίκρυ,
νόστος με γνώστη ταραχή.

Διώχνει τον έναν και δροσίζει τον άλλον,
συμπληγάδες της νιότης μου ανοίξτε να μπω.
Ποια αφορμή θέλει να βρω;
Ποια κωμωδία ζητάει ηθοποιό;
Κι εσύ...

Σε μια ονειροστιγμή σαν γίνεις θεά,
αν μάθεις κρύψου, αν κρύψεις βγες.

Κάλπικη γυναίκα τι κρίμα,
κλάμα που προδίδει ενοχή,
κλήρος που πέφτει στα ίδια χέρια,
φάρσα με χρυσή συνοχή.

Βρίζει τον έναν κι αγοράζει τον άλλον,
εφιάλτες του ξύπνιου μου αφήστε να μπω.
Ποια αφορμή θέλει να βρω;
Ποια κωμωδία ζητάει ηθοποιό;
Κι εσύ...

Σε μια ονειροστιγμή σαν γίνεις θεά,
αν μάθεις κρύψου.