Απ’ το ίδιο καλούπι που φτιάχτηκες και συ
θα σου φτιάξω ένα πτώμα που σου μοιάζει πολύ
να το κάνεις κορνίζα και να το προσκυνάς
ώσπου να μάθεις τον εαυτό σου για θεό να περνάς

Όταν θ’ αράζεις στο παγκάκι του πάρκου
και το κεφάλι θα στολίζεις με τη μάσκα ;;
Όταν ;; ;;
Όταν ;; καβάντζα, όταν ;;

Μου `χες πει θα γλιτώσεις και θα φύγεις μακριά
μα στο ίδιο σημείο σε βρήκα πάλι ξανά
Σ’ έχουν περικυκλώσει κι έχουν στήσει χορό
Κάτι ;; με κράνη που το παίζουν Ζορό

Η διαδρομή σου κάπου εδώ τελειώνει
Από αύριο κάθε μέρα που περνάει θα σε λιώνει
Μια για πάντα θα σου κλείσουν το στόμα
Θ’ απορήσεις κι ο ίδιος πως αντέχεις ακόμα