Κυλάει ο χρόνος, μια νέα άρχισε χιλιετηρίδα
και τώρα πρόσφυγες μετακομίζουμε σ’ άλλη πατρίδα
Αυτό που ήμουνα, αυτό που έκανα θα ξανακάνω
βρώμικο κόκκινο αίμα ανθρώπινο σε γκρίζο επάνω,
καινούρια όνειρα, καινούριο βούλιαγμα στην αυταπάτη
Που είναι η αγάπη;

Θα παιανίζουνε θούρια οι πάντες μες την πλατεία
κι ποιητάδες χρόνια θα υπόσχονται ευτυχισμένα
όπως χορεύανε οι σαλτιμπάγκοι στη Βενετία
όπως τραγούδαγαν οι τροβαδούροι το χίλια ένα
Στίχους που ρώταγαν το στρατοκόπο και τον διαβάτη
Που είναι η αγάπη;

Απ’ τα μπαγκάζια τους βγάζουν τον πόλεμο τα επιτελεία
και τα κομπιούτερ τους ξαναρυθμίζουν οι τεχνοκράτες
μακριά από το πλήθος κεντάνε ψέματα κόμμα τελεία
οι κατ’ επάγγελμα λαοπατέρες και δημοκράτες
όλα παλιά κι όλα ολοκαίνουργα μα λείπει κάτι
Που είναι η αγάπη;

Αύριο τα ίδια, το μεροκάματο μέσα στο κρύο
τα ημερολόγια μόνο θα αρχίζουνε τώρα από δύο
οι αμερικάνοι θα ψάχνουν κάποιους να προστατέψουν
υπάρχουν τόσοι στον κόσμο άμαχοι για να κλαδέψουν
Το 2030 αν κάνεις γκάλοπ για την αγάπη
θα πουν στο ιντερνέτ δεν αναφέρεται παρόμοιο κάτι