Σαν το κλαδί στο νερό
μια από κει μια από δω
τι κι αν έζησα χρόνια πολλά
τώρα πια για καιρό δεν μπορώ
να ξεφύγω

Σαν εκκρεμές σε κενό
λίγο δες, απορώ
αν ελπίδα καμία θα βρω
μια από κει, μια από δω
κι όπως πάντα μονάχη

Γιατί βλέπεις ποτέ μου ως τώρα
δεν κατάφερα να υψωθώ

Από τη μια η ζωή / Είναι ανάγκη να πληρώσεις
σαν μια βαθιά πληγή / είναι ανάγκη θα μας σώσεις
συνεχώς με πονά
κάθε μέρα ξανά
με οργή χτυπούν

Κι απ’ την άλλη αυτοί / Μην πιστέψεις
που εξουσία κρατούν / Να παλέψεις
να, να πειστώ προσπαθούν
να δεχτώ σιωπηρά
για τα μέτρα αυτά
έχω ευθύνη εγώ
Κι έτσι πάλι (σαν)

Σαν το φτερό στον αέρα
από κει κι από δω
προσπαθώ να πιαστώ
από κάπου μα τίποτα πια
ειρηνικό δεν υπάρχει

Έχω κουραστεί
μια από δω, μια από κει
κι όμως πάντα ριγμένη
να τους προσκυνώ
Φαίνεται πως η ρήξη μου μένει

Γιατί βλέπεις ποτέ μου ως τώρα
δεν κατάφερα να υψωθώ
Μια φωνή όμως μέσα μου λέει
τις δυνάμεις μου να εμπιστευτώ