Όταν θα ξαναρθείς πίσω δε θα με βρεις
Ήταν το ψέμα ανάγκη μοιραία για να προδοθείς
Κι όσο θα με ζητάς στις αναμνήσεις μιας ζωης,
θα είναι η αλήθεια χυδαία και σκάρτη και θα νικηθείς
Γιατί είμαι ο πόλεμος της ντροπής και της αναμονής
Είμαι ο παλιάτσος της μοναξιάς που προσπαθείς να αμυνθείς
Όταν μαθαίνεις να μιλάς, όταν αρχίζεις να απειλείς
Όταν στο χώμα με κλωτσάς για να μπορείς να αμυνθείς
Ντυμένοι με σιγουριά οι δάσκαλοι της ζωής,
όλοι μαζί ξεπουλούν την αγάπη σαν άλλοι γονείς
Χρόνια μαθητικά με άπλες ασκήσεις υπεροχής
σπέρνουνε βία στης βίας τον χάρτη με όρους στοργής
Και εγώ φοβάμαι να σ’ αγαπώ γιατί μετά θα χαθείς
Γίνομαι πόλεμος της ντροπής και της αναμονής
και σε μαθαίνω να μιλάς για να αρχίσεις να απειλείς,
για να μπορείς να με κλωτσάς μήπως και δύναμη βρεις